ایل چگنی - طایفه شاه کرمی

یکی از اهداف فضای مجازی باید ترویج کارهای خوب و مفید و مبارزه با عادات و آداب بد و ناپسند اجتماعی باشد.

بیاییم با چند عادت ناپسند میان مردمان خود مبارزه کرده و در این مورد خود پیش قدم باشیم.
بعضی عادات نیاکان ما مختص به زمان و مکان آنان بوده است.

مورد اول، غذا خوردن چند نفر با هم در یک سینی یا مجمعه می باشد.

 در گذشته به علت کمبود ظروف و امکانات افراد مجبور بوده در مراسمات خود بصورت مشترک از ظروفی که داشته اند استفاده نمایند.

 هم اکنون با گذشت زمان و با این همه فراوانی و امکانات ما هنوز در مراسمات خود چند نفر بر روی یک سینی آن هم با دست غذا خورده و هم کاسه می شویم.

افرادی که امروزه در مراسمات دور هم جمع می گردند مثل گذشته همه قوم و خویش نزدیک به هم نیستند، هرکدام از ما دوستان، آشنایان، اقوام سببی و همکارانی داریم از دیگر طوایف و شهرستانها که مشاهده این کار از دید آنها ناخوشایند است.

این کار علاوه بر ریخت و پاش و  اسراف، صورت خوشی هم ندارد.

 فقط با جلوگیری از ریخت پاشی که از این طریق ایجاد می شود می توان چند برابر ظروف یکبار مصرف تهیه کرد.

ما آن قسمت از آداب و عادات نیاکانمان مثل هدیه دادن دستمال نقل و شیرینی به مهمانان، استفاده از لباس زیبای محلی، موسیقی سنتی و لباس مناسب و پوشیده عروس را که بسیار زیبا بوده را رها کرده و چسبیده ایم به آن قسمت از کار آنان که از سر ناچاری و کمبود امکانات بوده است.
تجربه ثابت کرده است کارهای خوب در بین مردم ما زود باب و فرهنگ می شوند، بیاییم از خودمان شروع نماییم، لازم است چند نفر از ما پیش قدم شده و این کار را انجام دهیم، زمانی مردم
ما خوبی، زیبایی، راحتی و به صرفه بودن این کار را تجربه نمایند در زمان کوتاهی بین همه آنها فرهنگ سازی و نهادینه خواهد شد.

مورد دوم، بریدن سر گوسفند جلوی پای عروس و داماد است.
ما این کار را جلوی چشم عروس و داماد و صدها کودک و دقیقاً جلوی درب منزلی که بیشترین ازدحام جمعیت را دارد انجام می دهیم، این کار علاوه بر ترویج خشونت و تاثیر منفی که بر روح و روان کودکان ما و عروس و داماد می گذارد، خون کثیف آن را زیر پای مهمانان و کودکان خودکه بیشتر آنها هم با کفش به داخل خانه رفت و آمد می کنند رها و پخش می نماییم.

چرا با دودکردن اسپند و  پخش گل و نقل و شیرینی به استقبال عروس و داماد نرویم، تا زیبایی و  شیرینی این کار برای همیشه در ذائقه کودکان و مردم ما باقی بماند!

مورد بعدی که از دو مورد یاد شده مهمتر و  رعایت آن الزامی تر است، تیراندازی با اسلحه در مراسمات شادی ماست.
 
روزگاری اسلحه نقش زیادی در زندگی بزرگان و  نیاکان ما داشته و نشانی از اقتدار، امنیت و  ارزش بوده است اما امروزه و در عصر کنونی استفاده از اسلحه و تیراندازی با آن هیچ مناسبتی جز ایجاد رعب، وحشت و  سلب آرامش از مهمانان ما نداشته و خالی از خطر هم نیست و استفاده از  آن در عصر کنونی در تعارض با فرهنگ و تمدن است، بیاییم با این کار ضد فرهنگی هم مبارزه کنیم.

به امید آن روز که همان گونه نیاکان ما در زمان و عصر خود پیشرو  و  پیش قدم در کارهای نیک و سنت های زیبا بوده اند ما هم در  عصر خود الگو  و  سرآمد دیگران باشیم.