شه کرم یکی از طوایف قدیمی ایل چگنی می باشد، افراد این طایفه نسب خود را به عبدالله سلطان چگنی که از چگنی های تبعیدی به خراسان و از حاکمان و شاعران آن دیار در اوایل صفویه بوده است می رسانند.

 

نام ملاوارسته چگنی، بداق خان چگنی، عبدالله سلطان چگنی و افرادی با فامیلی سبزواری چگنی در بین تبعیدی های اوایل صفویه به خراسان دیده می شود (زمان زیست 930 تا 1030 قمری).

 

می گویند: بداق، میرزاوند، شه کرم و سبزوار نیای مشترک داشته اند.  

 

در نسب نامه طایفه شه کرم، دو شه کرم داشته ایم:

شه کرم اول (شه کرم بزرگ) فرزند شاه رضا فرزند وارسته فرزند عبدالله سلطان چگنی.

شه کرم دوم (زمان زیست 1100 تا 1195قمری) فرزند قره حسن چگنی فرزند شه کرم اول (شه کرم بزرگ).

 

ما از بین فرزندان شه کرم اول (شه کرم بزرگ)، فقط کلوسن و قره حسن چگنی را می شناسیم.

 

کلوسن دارای فرزندی با نام کمال و کمال دارای فرزندانی با نام های سوزخدا و علی سوز بوده که هم اکنون آنان را با نام کمال از طایفه شه کرم می شناسند.

 

قره حسن چگنی دارای فرزندانی با نام های عمدحسن، شه کرم و شاه فلاح بوده است.

 

عمدحسن دارای فرزندانی با نام های: شاه حسین (شاوسه)، حسنی (حسن) و سبزعلی بوده است.

 

شاه حسین (شاوسه) دارای فرزندانی با نام های: زیتعلی، حسینعلی، عبدالحسین، سلطان ویس و ملک حسین بوده است.

 

حسنی (حسن) یکی از فرزندان عمدحسن و از مهاجران به منطقه چگنی بوده که هم اکنون اکثر آنها ساکن در درب چاه (درچه) چگنی می باشند.

 

سبزعلی فرزند عمدحسن دارای فرزندانی با نام های: چراغعلی، عزیز، فرضعالی، سلطانعلی و جانعلی بوده است.

 

شه کرم فرزند قره حسن چگنی دارای 10 فرزند پسر با نام های: ملک علی، ویسکرم، صیدکرم، ملکه (ملک محمد)، محمدزمان، نوروزعلی، میرکرم، اله مراد (زاده و ساکن شیراز)، آئینه و کل والی بوده است.

 

ورثه اله مراد در استان فارس بوده و هم اکنون جزء طایفه شیری محسوب می گردند، اله مراد دارای فرزندی با نام کردعلی و کردعلی دارای فرزندی با نام اله مراد (اللهی) و اله مراد (اللهی) دارای فرزندانی با نام های میرابوالحسن، محمدیوسف و تقی خان بوده که در بین ورثه آنها در استان فارس، فامیلی های امیری و خسروی دیده می شود.

 

همراه و با طایفه شه کرم افراد و خانواده های بسیاری از طوایف مختلف مثل: دوشم، مونوند، خادمی و پیرحیاتی، محمودوند، جودکی، پاپی، کُرد، شاهیوند، حسنوند، رکرک، سکوند، کولیوند، سادات، سیاه منصور، فراش، طرهانی، طولابی، زهراکار، بختیاری و غیره وجود دارد که با پیوندهای نسبی بسیاری که با هم داشته اند هم اکنون همه آنان را یکی و در قالب مردمان منطقه شه کرم و چگنی می شناسند.

 

جمعیت طایفه شه کرم بدون احتساب نوه های دختری که خارج از طایفه شه کرم ازدواج کرده و بدون اقوام سببی حدود 14 هزار نفر می باشد.

 

منطقه شه کرم با بیش از 30 روستا از شمال به فلاوند توه چاه، ویسیان و چم دیوان از جنوب به معمولان و روستاهای دامنه کوه لهور از غرب به روستاهای منطقه کالیاب و از شرق به روستاهای منطقه هیو  و  روستای سرفراش محدود می شود.

 

در منطقه شه کرم قبرستانهای قدیمی بسیاری وجود دارد که از قدیمی ترین آنها که دارای سنگ قبر می باشند به ترتیب قدمت می توان: پیرپوسی (سرفراش)، قبرستان اطراف امام زاده حیات الغیب، قبرستان میدان هیو، قبرستان گراو بن کشکه و قبرستان فلاوند توه چاه را نام برد.

 

منطقه شه کرم دارای چشم اندازی بسیار زیباست که همراه و همسفر بودن رودخانه کشکان و جاده بین المللی تهران – جنوب و عبور آنها از داخل این منطقه زیبایی آن را دوچندان کرده است.

 

بیشتر مسافرانی که از منطقه شه کرم عبور می کنند در این منطقه توقف کرده و ضمن رفع خستگی و استفاده از طبیعت زیبای آن اقدام به گرفتن عکس یادگاری از این منطقه و طبیعت زیبای معمولان، تنگ تیر، رودخانه کشکان و شالیزارهای چم دیوان و ویسیان می کنند.

 

متن بالا برگرفته ای بود از کتاب نسب نامه طایفه شه کرم

نویسنده عکی کرمی کیان (شاه کرمی)