ایل چگنی - طایفه شاه کرمی

سنجد یکی از درختان بومی لرستان و منطقه شه کرم می باشد.

مردمان این دیار آن را با نام سرنجه می شناسند.

این درخت در گذشته به وفور و داخل خانه هر کدام ار اهالی این منطقه وجود داشت، اما امروزه به سختی می توان درخت سنجدی را پیدا کرد.

از علت های از بین رفتن و کم شدن این درخت شاید بتوان ضعیف و ترد بودن چوب آن، خشکسالی و گرمای هوا را نام برد.

سنجد (سرنجه) درختی است از خانواده سنجدیان که در آب و هوای معتدل می‌روید، برگ‌های باریک و مخملی شکل و میوه‌هایی قهوه‌ای رنگ و خوراکی دارد که از هستهٔ آن در تهیهٔ برخی داروها استفاده می‌شود.

سنجد به سرمای سخت زمستان مقاوم است، لیکن گرمای شدید تابستان را نمی‌پسندد، شکل برگ سنجد شبیه برگ درخت بید و زیتون، دراز، کرک‌دار، براق و متناوب می‌باشد، پشت برگ‌ها نقره‌ای‌فام و دارای دمبرگ کوتاه است.

 میوه سنجد سته خوراکی است با مزه تقریباً ترش، شیرین و کمی گس به شکل بیضوی، گوشت‌دار، شبیه زیتون به رنگ زرد نارنجی مایل به قرمز. سنجد از نظر غذایی کم‌کالری و طبیعت آن سرد و خشک و یبوست‌آور است.

خواص و کاربرد سنجد (سرنجه)

برگ درخت سنجد و میوه‌های خشک آن قابض )یبوست آور)  است.

 از گل‌های آن جهت معطر ساختن بعضی لیکورها استفاده می‌شود.

 جوشانده برگ درخت سنجد خاصیت جمع‌کنندگی و ضد اسهال دارد و داروی خوبی برای اسهال کودکان است.

سنجد بادشکن و مقوی قلب است و سردرد را تسکین می‌دهد.

امروزه از درخت سنجد و میوه آن در صنایع غذایی، بهداشتی، دارویی، عطرسازی و صنایع چوب استفاده می‌شود.

میوه سنجد خوش‌مزه است، سنجد برای کسانی که نرمی استخوان و پوکی استخوان دارند مفید است.

پودر سنجد را می‌توان از عطاری‌ها تهیه و آن را با شیر مخلوط کرده و نوشید.

پودر سنجد در صورتی که قبل از غذا استفاده شود برای کم کردن اشتهای کاذب و در صورتی که بعد غذا میل شود تقویت کننده و ماهیچه ساز است.